บทที่ 10
ความพินาศของตั๋งโต๊ะ
เมื่อผู้นำมองข้ามประวัติคนใกล้ชิด
ความพินาศของตั๋งโต๊ะ
เมื่อผู้นำมองข้ามประวัติคนใกล้ชิด
เมื่อวานผมได้เขียนถึงมรณกรรมของเต๊งหงวน
หากวันนี้ไม่กล่าวถึงตั๋งโต๊ะ
คงยากที่จะต่อจิกซอว์ความเลวทรามของยอดขุนทวนอย่างลิโป้ไม่ได้
เพราะตั๋งโต๊ะคือพ่อคนที่สามของลิโป้
ภายหลังจากที่ลิโป้หิ้วหัวเต๊งหงวนพ่อบุญธรรมคนที่2
ไปเป็นของฝากให้กับตั๋งโต๊ะเพื่อยืนยันความภักดี
ตั๋งโต๊ะเห็นลิโป้มาเป็นแนวร่วมก็ดีใจ ถึงกับกล่าวว่า
"ตัวเราอุปมาเหมือนนาแล้งที่คอยฝน
เมื่อได้ท่านมาก็เหมือนหนึ่งฝนทิพย์ต่อชีวิตให้รอด"
ลิโป้ได้ฟังคำหวานของตั๋งโต๊ะก็รีบคุกเข่าขอบคุณในไมตรี
และเพื่อหวังเอาใจให้เป็นกำลังสำคัญในการยึดอำนาจในเมืองหลวง
จึงรับลิโป้เป็นบุตรบุญธรรม
โดยลืมไปว่าจุดจบเต๊งหงวน
พ่อบุญธรรมของลิโป้เป็นเช่นไร
ความผิดพลาดประการแรกได้เริ่มขึ้นจากจุดนี้
จากนั้นจึงแต่งตั้งให้ลิโป้เป็นองครักษ์คนสนิท
คุณผู้อ่านครับตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งที่เต๊งหงวนได้มอบให้ลิโป้
ก่อนที่เขาจะถูกลูกบุญธรรมปาดคอ
ตวามผิดพลาดประการสองคือการเอางูเห่ามาไว้ใกล้ตัว
ทำไมทั้งตั๋งโต๊ะและเต๊งหงวน
ช่างคิดเหมือนกันเช่นนี้
แสดงว่าทั้งสองคนมีมุมมองในการบริหารคนละม้ายกัน
จึงจัดวางตำแหน่งลิโป้เหมือนกัน
จนกระทั่งอองอุ้น. ขุนนางชี้นผู้ใหญ่ในราชสำนักฮั่น
ทนพฤติกรรมความป่าเถื่อนของตั๋งโต๊ะไม่ไหว
จึงใช้อุบายยุให้ลิโป้แตกหักกับตั๋งโต๊ะ
ด้วยกลสาวงาม
หลอกล่อให้ลิโป้หลงรักเตียวเสี้ยน(ลูกบุญธรรมของอองอุ้น)
แล้วยกเตียวเสี้ยนให้ไปแต่งงานกับตั๋งโต๊ะ
เพื่อให้เกิดชนวนพิษรักแรงหึง
ส่งผลให้ลิโป้และตั๋งโต๊ะแตกคอกัน
จนนำไปสู่แผนการสังหารตั๋งโต๊ะ
แน่นอนว่าคนที่ลงเอาทวนแทงซอกคอตั๋งโต๊ะ
จนลงไปดับอนาถ คาถนนเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง
ย่อมไม่ใช่ใครอื่น นอกจากลิโป้ ลูกบุญธรรมของตนเอง
คุณผู้อ่านครับ
มรณกรรมของเต๊งหงวน
เกิดจากความโลภของลิโป้
ที่อยากก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
จนกล้าสังหารพ่อบุญธรรม
แต่ความพินาศของตั๋งโต๊ะ
เกิดจากพิษรักแรงหึง
และแรงยุจากอองอุ้นที่ให้กำจัดตั๋งโต๊ะ
เพื่อพิทักษ์ราชวงศ์ฮั่นซึ่งเป็นแรงจูงใจอันแสนจะท้าทาย
(แต่ประเด็นหลักคือต้องการทำลายศัตรูหัวใจ)
แม้สาเหตุจะแตกต่างแต่ผลลัพธ์เหมือนกัน
ประเด็นที่น่าศึกษาคือทำไมตั๋งโต๊ะถึงกล้าที่จะกล้าเอางูเห่ามาแขวนคอ
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็มีกรณีศึกษาของเต๊งหงวนให้ดูเป็นตัวอย่าง
จะบอกว่าบิ๊กตั๋งไม่รู้เรื่องของเต๊งหงวนเลยก็คงไม่ใช่
คำตอบของประเด็นนี้คือ
ความมั่นใจในตนเองที่จะควบคุม
หรือเลี้ยงคนแบบนี้ให้เชื่อง
พูดง่ายๆคือ ผู้นำประเภทนี้เชื่อว่า
ตนเองสามารถเปลี่ยนแปลงคนอื่นได้
แต่เขาลืมไปว่าทุกอย่างมีข้อยกเว้น
เพราะบางคนมีสันดานที่ไม่เอื้อต่อการเป็นคนดี
บางคนเห็นแก่ผลประโยชน์มากกว่าสิ่งอื่น
คนอย่างลิโป้ก็เช่นกัน
เลี้ยงให้ดี ดูแลให้เปรม อย่างไร
ก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลง
เพราะเนื้อแท้ของคนเหล่านี้ชั่วร้ายจนยากที่จะหยั่งถึง
ฉะนั้นการจะรับใครเข้ามาในองค์กร
อย่ายึดแค่หลักความสามารถเพียงอย่างเดียว
แต่ต้องตรวจสอบประวัติให้ชัดเจนว่ามีภูมิหลังเช่นไร
เป็นคนดีจริงหรือดีเพราะคำลือ
สาเหตุที่ออกจากที่ทำงานเก่าเพราะอะไร
เคยมีประวัติการโกงหรือคอรัปชั่นมาหรือเปล่า
ผมมั่นใจว่าเราสามารถฝึกให้คนดี (ที่ไม่เก่ง)
กลายเป็นคนเก่งและดีได้อย่างไม่ยาก
แต่เราไม่สามารถฝึกคนเก่ง ที่สันดานไม่ดี
มาเป็นคนดีที่ซื่อสัตย์ และภักดีต่อองค์กรได้
เพราะบ่อยครั้งที่ผลประโยชน์ไม่เข้าใครออกใคร
เนื่องจากคนจำนวนมากมีความโลภเป็นที่ตั้ง
ด้วยข้อจำกัดบางอย่าง
ทำให้คุณตอบโจทย์ความต้องการของเขาไม่ได้
และสุดท้ายก็จะตามมาด้วยการคอรัปชั่นในองค์กร
ขอบคุณข้อมูลจาก อ.เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป ผู้เชี่ยวชาญสามก๊ก