บทเรียนความพ่ายแพ้ของผู้นำในสามก๊ก
ภายหลังจากที่ตั๋งโต๊ะที่ลิโป้ลูกรักเสียบซอกคอ ลิฉุยกุยกีมีอำนาจในเมืองหลวง เหล่าขุนศึกหัวเมืองต่างแย่งชิงอำนาจขยายเขตแดน อ้วนเสี้ยวก็เป็นหนึ่งในนั้น
เมืองที่อ้วนเสี้ยวจ้องมองชนิดตาเป็นมันก็คือเมือง "กิจิ๋ว" ที่มีเจ้าเมืองชื่อฮันฮก จะว่าไปแล้วอ้วนเสี้ยวกับฮันฮกก็มีความสนิทกันระดับหนึ่ง เพราะในอดีตฮันฮกคือ 1 ใน 18 หัวเมืองที่เข้าร่วมกับอ้วนเสี้ยวต่อต้านตั๋งโต๊ะ เมื่อพันธมิตรวงแตก ทุกคนต่างแยกย้ายกลับเมือง เมืองของอ้วนเสี้ยวเป็นเมืองเล็กมักจะมีปัญหาเรื่องเสบียงอาหาร จึงต้องพึ่งเสบียงจากเมืองกิจิ๋ว
คุณผู้อ่านอย่าเพิ่งคิดว่าฮันฮกใจบุญนะครับ การที่เขาส่งเสบียงให้อ้วนเสี้ยวก็หวังจะยืมแสนยานุภาพของกองทัพอ้วนเสี้ยว เพราะกองทัพในเมืองของเขาไม่แข็งแกร่ง
ฉะนั้นต่างฝ่ายจึงมีผลประโยชน์ต่างตอบแทน ทว่าอ้วนเสี้ยวก็เป็นคิดการใหญ่ เหมือนดั่งคำว่า "มังกรไม่อยู่ในหนองบึง" อ้วนเสี้ยวจึงวางแผนฮุบกิจิ๋ว
แต่ลำพังถ้าเขาทำเองก็คงต้องเหนื่อยเพราะข้าศึกหลบอยู่หลังกำแพง ต่อให้ชนะก็ต้องสูญเสีย เขาจึงวางอุบายชนะโดยไม่ต้องรบ
ด้วยการส่งม้าเร็วไปหากองซุนจ้านผู้ครองเมืองปักเป๋ง โดยสัญญาว่าให้กองซุนจ้านยกทัพเข้าตีด้านหนึ่ง ส่วนอีกด้านหนึ่งเขาจะเข้าตี พอได้เมืองกิจิ๋ว เราก็จะแบ่งกันคนละครึ่ง
จากนั้นอ้วนเสี้ยวก็ให้ลูกน้องปล่อยข่าวว่ากองซุนจ้านจะเข้าตีเมืองกิจิ๋ว ด้วยความที่ฮันฮกเป็นคนขี้ขลาด พอทราบข่าวก็ตกใจรีบประชุมครม.ด่วน ลูกพี่เป็นเช่นไรก็ย่อมได้ลูกน้องแบบนั้น เพราะเสียงในสภาส่วนใหญ่ให้ขอกองทัพอ้วนเสี้ยวมาพิทักษ์เมือง
แม้เสียงข้างน้อยจะต่อต้านมติเฮงซวย ทว่าเมืองกิจิ๋วปกครองระบอบ "พวกมากลากไป" ฮันฮกเห็นมติโดนใจตัวเองจึงรีบปั๊มตรายางอนุมัติโดยไม่ต้องตรึกตรอง พอมีคนคัดค้าน ฮันฮกก็ยกคำปราชญ์มาอวดฉลาดแสดงภูมิ ขุนนางน้ำดีส่วนใหญ่จึงโบกมือลา
พออ้วนเสี้ยวได้รับจดหมายเชิญเข้าเมืองก็ดีใจมาก รีบจัดทัพอย่างรวดเร็ว
พอทหารเข้าเมืองกิจิ๋วได้ไม่นาน อ้วนเสี้ยวก็ยึดอำนาจปลดฮันฮกจากเจ้าเมืองให้เป็นที่ปรึกษา สั่งปลดขุนนางเก่าและโยกขุนนางของตนเองมาแทน
สุดท้ายฮันฮกก็ต้องหนีไปเสียชีวิตที่เมืองอื่น ปิดฉากผู้นำซื่อบื้อที่ไม่รู้จักยืนหยัดบนลำแข้งตนเอง
คุณผู้อ่านครับ ผู้นำแบบฮันฮกถือว่าเป็นคนที่ไม่มีภาวะผู้นำ อย่าว่าแต่วิสัยทัศน์เลย แค่วิธีคิดก็ผิดอย่างยิ่ง ไม่สมควรเป็นผู้นำ
มีอย่างที่ไหนเรื่องของความมั่นคงเป็นเรื่องสำคัญเป็นฐานรากของแผ่นดิน แต่กลับต้องพึ่งพาคนอื่น แล้วคนแบบนี้จะทำการใหญ่ได้หรอ คนที่อยู่ด้วยก็เป็นคนแบบเดียวกัน
ใครที่มีเจ้านายขี้ขลาดและฉลาดน้อยอย่างฮันฮก นับว่าโชคไม่ค่อยจะดีและหากมีโอกาสจรได้ ก็จงแจวเถอะครับ เพราะคนแบบนี้ร่วมงานด้วยก็เสื่อม โง่ไม่ว่ายังอวดฉลาดอีกต่างหาก
ขอบคุณข้อมูลจาก อ.เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป ผู้เชี่ยวชาญสามก๊ก
บทที่ 4
ฮันฮก ถูกยึดอำนาจ
จุดจบผู้นำที่ไม่พึ่งพาตนเอง
ภายหลังจากที่ตั๋งโต๊ะที่ลิโป้ลูกรักเสียบซอกคอ ลิฉุยกุยกีมีอำนาจในเมืองหลวง เหล่าขุนศึกหัวเมืองต่างแย่งชิงอำนาจขยายเขตแดน อ้วนเสี้ยวก็เป็นหนึ่งในนั้น
เมืองที่อ้วนเสี้ยวจ้องมองชนิดตาเป็นมันก็คือเมือง "กิจิ๋ว" ที่มีเจ้าเมืองชื่อฮันฮก จะว่าไปแล้วอ้วนเสี้ยวกับฮันฮกก็มีความสนิทกันระดับหนึ่ง เพราะในอดีตฮันฮกคือ 1 ใน 18 หัวเมืองที่เข้าร่วมกับอ้วนเสี้ยวต่อต้านตั๋งโต๊ะ เมื่อพันธมิตรวงแตก ทุกคนต่างแยกย้ายกลับเมือง เมืองของอ้วนเสี้ยวเป็นเมืองเล็กมักจะมีปัญหาเรื่องเสบียงอาหาร จึงต้องพึ่งเสบียงจากเมืองกิจิ๋ว
คุณผู้อ่านอย่าเพิ่งคิดว่าฮันฮกใจบุญนะครับ การที่เขาส่งเสบียงให้อ้วนเสี้ยวก็หวังจะยืมแสนยานุภาพของกองทัพอ้วนเสี้ยว เพราะกองทัพในเมืองของเขาไม่แข็งแกร่ง
ฉะนั้นต่างฝ่ายจึงมีผลประโยชน์ต่างตอบแทน ทว่าอ้วนเสี้ยวก็เป็นคิดการใหญ่ เหมือนดั่งคำว่า "มังกรไม่อยู่ในหนองบึง" อ้วนเสี้ยวจึงวางแผนฮุบกิจิ๋ว
แต่ลำพังถ้าเขาทำเองก็คงต้องเหนื่อยเพราะข้าศึกหลบอยู่หลังกำแพง ต่อให้ชนะก็ต้องสูญเสีย เขาจึงวางอุบายชนะโดยไม่ต้องรบ
ด้วยการส่งม้าเร็วไปหากองซุนจ้านผู้ครองเมืองปักเป๋ง โดยสัญญาว่าให้กองซุนจ้านยกทัพเข้าตีด้านหนึ่ง ส่วนอีกด้านหนึ่งเขาจะเข้าตี พอได้เมืองกิจิ๋ว เราก็จะแบ่งกันคนละครึ่ง
จากนั้นอ้วนเสี้ยวก็ให้ลูกน้องปล่อยข่าวว่ากองซุนจ้านจะเข้าตีเมืองกิจิ๋ว ด้วยความที่ฮันฮกเป็นคนขี้ขลาด พอทราบข่าวก็ตกใจรีบประชุมครม.ด่วน ลูกพี่เป็นเช่นไรก็ย่อมได้ลูกน้องแบบนั้น เพราะเสียงในสภาส่วนใหญ่ให้ขอกองทัพอ้วนเสี้ยวมาพิทักษ์เมือง
แม้เสียงข้างน้อยจะต่อต้านมติเฮงซวย ทว่าเมืองกิจิ๋วปกครองระบอบ "พวกมากลากไป" ฮันฮกเห็นมติโดนใจตัวเองจึงรีบปั๊มตรายางอนุมัติโดยไม่ต้องตรึกตรอง พอมีคนคัดค้าน ฮันฮกก็ยกคำปราชญ์มาอวดฉลาดแสดงภูมิ ขุนนางน้ำดีส่วนใหญ่จึงโบกมือลา
พออ้วนเสี้ยวได้รับจดหมายเชิญเข้าเมืองก็ดีใจมาก รีบจัดทัพอย่างรวดเร็ว
พอทหารเข้าเมืองกิจิ๋วได้ไม่นาน อ้วนเสี้ยวก็ยึดอำนาจปลดฮันฮกจากเจ้าเมืองให้เป็นที่ปรึกษา สั่งปลดขุนนางเก่าและโยกขุนนางของตนเองมาแทน
สุดท้ายฮันฮกก็ต้องหนีไปเสียชีวิตที่เมืองอื่น ปิดฉากผู้นำซื่อบื้อที่ไม่รู้จักยืนหยัดบนลำแข้งตนเอง
คุณผู้อ่านครับ ผู้นำแบบฮันฮกถือว่าเป็นคนที่ไม่มีภาวะผู้นำ อย่าว่าแต่วิสัยทัศน์เลย แค่วิธีคิดก็ผิดอย่างยิ่ง ไม่สมควรเป็นผู้นำ
มีอย่างที่ไหนเรื่องของความมั่นคงเป็นเรื่องสำคัญเป็นฐานรากของแผ่นดิน แต่กลับต้องพึ่งพาคนอื่น แล้วคนแบบนี้จะทำการใหญ่ได้หรอ คนที่อยู่ด้วยก็เป็นคนแบบเดียวกัน
ใครที่มีเจ้านายขี้ขลาดและฉลาดน้อยอย่างฮันฮก นับว่าโชคไม่ค่อยจะดีและหากมีโอกาสจรได้ ก็จงแจวเถอะครับ เพราะคนแบบนี้ร่วมงานด้วยก็เสื่อม โง่ไม่ว่ายังอวดฉลาดอีกต่างหาก
ขอบคุณข้อมูลจาก อ.เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป ผู้เชี่ยวชาญสามก๊ก
