บทที่ 18
ลอบสังหารซุนเซ็ก
เมื่อผู้นำตายน้ำตื้น
โจโฉใช้เวลานับสิบปีในการก่อร่างสร้างอาณาจักรวุย
เล่าปี่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตกว่าจะมีอาณาจักรจ๊ก
ทว่าซุนเซ็กใช้เวลาไม่ถึง 5 ปี รวมแผ่นดินกังตั๋ง สร้างอาณาจักรง่อ
แต่ยอดขุนศึกผู้นี้กลับอายุสั้นเพียง 26 ปี ก็เสียชีวิต
ครั้งนั้นโจโฉจะยกทัพไปรบกับอ้วนเสี้ยวทางภาคเหนือ
แต่ก็หวั่นใจว่าซุนเซ็กแห่งกังตั๋งจะฉวยโอกาสที่ตนไม่อยู่
ยกทัพบุกพระนครฮูโต๋ เชิญเสด็จพระเจ้าเหี้ยนเต้ไปอยู่กังตั๋ง
กุยแก ยอดกุนซือของโจโฉกล่าวว่า
"นายท่านยกพลขึ้นเหนือเถอะ
ซุนเซ็กมันไม่มีทางมาตีเราได้
เพราะคนอย่างมัน ต้องตายด้วยมือทหารเลว"
โจโฉและบรรดาขุนศึกทุกคนล้วนแต่งงกับสิ่งที่กุยแกพูด
ทุกคนต่างคิดว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร
วันนั้นซุนเซ็กออกล่าสัตว์(ล่าสัตว์คืองานอดิเรกของซุนเซ็ก)
ขณะที่เขาควบม้าไล่ตามกวาง
ก็บังเอิญเหลือบไปเห็นนายทหารถือทวน3 คน
จึงหยุดม้าแล้วถามว่า
"พวกเจ้าเป็นใคร"
ทั้ง3 จึงบอกว่า
"พวกเราเป็นทหารของแม่ทัพฮันต๋ง ออกมาล่าสัตว์แถวนี้"
ได้ฟังเช่นนั้นก็ไม่สนใจอะไร
จู่ก็เจ็บที่ขาพอก้มลงไปดูก็พบว่าถูกทวนเสียบ
อีกคนหนึ่งจึงแทงซ้ำ
ซุนเซ็กหลบได้แต่ก็ตกจากหลังม้า
ด้วยความเจ็บปวดทำให้กระบี่หลุดจากมือ
มือสังหารจึงตะโกนว่า
"กูทั้งสามคือบ่าวของท่านเค้าก้อง
ที่มึงล้างโคตรเจ้านายกู
วันนี้ก็จะมาล้างแค้นเอาชีวิตมึง"
ซุนเซ็กไม่มีอาวุธอะไร
เหลือแต่คันธนูที่เอาไว้ป้องกัน
มือสังหารคนที่3จึงยิงธนูใส่หน้าผากซุนเซ็ก
แม้จะเจ็บปวดแต่ก็กดฟันดึงลูกธนูออก
แล้วยิงใส่มือสังหารอย่างรวดเร็ว
ลูกธนูเข้ากลางอก สิ้นใจทันที
อีกสองคนก็แทงทวนใส
่ ซุนเซ็กได้แต่ปัดป้อง
เพราะเคลื่อนไหวไม่สะดวก
โชคดีแม่ทัพเทียเภา ควบม้ามากับไพร่พล
ซุนเซ็กจึงตะโกนว่า
"ฆ่าพวกโจรให้หมด"
เทียเภาสั่งลูกน้องฆ่ามือสังหารอย่างรวดเร็ว
และรีบพาซุนเซ็กไปรักษาเป็นการด่วน
คุณผู้อ่านครับ
ซุนเซ็กเป็นคนหนุ่มเลือดร้อน
ที่คิดเร็ว ทำเร็ว จนคนอื่นตามไม่ทัน
ที่สำคัญเขาไม่คิดว่าจะถูกลอบสังหารในถิ่นของตนเอง
แบบนี้เรียก "ตายน้ำตื้น" ทำให้กังตั๋งหรือง่อก๊ก
ต้องเสียสุดยอดผู้นำไป
บทเรียนความผิดพลาดของผู้นำในตอนนี้คือ
"ความประมาท"
ในเชิงการบริหารก็เช่นกัน
ผู้นำจำนวนมากตายน้ำตื้น
เพราะคิดว่างานกล้วยๆ ไม่มีปัญหา
จนลืมแผนสองรองรับเพราะคิดว่าไม่มีทางพลาด
และไม่เผื่อทางหนีทีไล่
ผมเคยเจอหัวหน้างานท่านหนึ่ง
ต้องทำรายงานนำเสนอลูกค้า
ข้อมูลแต่ละอย่างแม้จะหายากแต่ก็ไม่เกินความสามารถ
เขาสามารถทำงานเสร็จก่อนกำหนด
แต่เขาชะล่าใจไม่ยอมเซฟไฟล์ไว่ที่อื่น
เพราะคิดว่าไม่มีปัญหาหรอก
รุ่งเช้าจึงรีบเดินทางไปบริษัทลูกค้า
พอถึงเวลานำเสนองานพบว่าไฟล์งานนั้นหาย
จะหายเพราะถูกไวรัสหรืออะไรก็ไม่ทราบครับ
ทำให้เขาต้องอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
จำเป็นต้องนำเสนอปากเปล่า
เมื่อเลิกประชุมจึงถูกเจ้านายตำหนิว่า
"คุณเป็นผู้ใหญ่ทำไมทำงานไม่เป็นมืออาชีพ
ไม่มีความพร้อมในการทำงาน
ลูกค้าวันนี้คุณก็รู้ว่าเขาเป็นรายใหญ่
หากไม่ได้งานคุณต้องรับผิดชอบ"
สุดท้ายเป็นไปตามที่คาด
ลูกค้าเลือกงานบริษัทอื่นครับ
ทำให้หัวหน้างานท่านนี้ถูกตำหนิอย่างหนัก
หากให้ความเป็นธรรม
สักหน่อยเราจะพบว่าการที่ลูกค้าไม่เลือกบริษัทน
ี้ไม่ใช่เพราะปัญหาการนำเสนอ
แต่อาจจะเป็นเพราะเรื่องอื่นก็ได้
ทว่าเรื่องความไม่พร้อมกลายเป็นประเด็นหลักที่ทุกคนเห็น
หัวหน้างานท่านนี้จึงกลายเป็นแพะไปโดยปริยาย
คุณผู้อ่านครับ
นี่แหละผลของความเลินเล่อ
หากเขาเซฟงานเอาไว้ที่อื่น
หรือส่งงานเข้าอีเมลล์ตนเอง
อย่างน้อยก็ยังมีสำรอง
ฉะนั้นการจะทำสิ่งใดจำเป็นต้องรอบคอบ
อย่าคิดว่าไม่มีปัญหาเพราะอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาครับ
ขอบคุณข้อมูลจาก อ.เปี่ยมศักดิ์ คุณากรประทีป ผู้เชี่ยวชาญสามก๊ก
